Screening & gesprek: Cinema In-Between met Julian Ross, Semâ Bekirović en Stephanie Comilang
Screening & gesprek: Cinema In-Between
met Julian Ross, Semâ Bekirović en Stephanie Comilang
Cinema wordt vaak ingedeeld op basis van vereenvoudigde termen als land, industrie of genre. Maar cinema is hybride: dat is het altijd geweest en dat wordt het steeds meer. Met een focus op sciencefiction en documentaire verkent het gesprek tussen Semâ Bekirović en Julian Ross de cinema in between: tussen beeldende kunst en film; tussen verschillende nationale contexten en tussen soorten genres.
Het event start om 19.00 uur met een screening van Semâ Bekirović’s film Once an Alien, gevolgd (20.30 uur) door een gesprek tussen Julian en Semâ. De avond wordt afgesloten met een vertoning van science fiction documantaire Lumapit Sa Akin, Paraiso (Come to Me, Paradise, 2016) van Stephanie Comilang.
Over de spreker:
Julian Ross is een Brits-Japanse onderzoeker, curator en schrijver gevestigd in Amsterdam. Hij is assistent-professor aan de Universiteit Leiden Centre for the Arts in Society, adviseur filmprogramma’s voor het IDFA en medeorganisator (samen met Sophie Cavoulacos) van Doc Fortnight in The Museum of Modern Art in New York. Hij was programmeur bij het International Film Festival Rotterdam, het Locarno Film Festival en gastprogrammeur bij het Singapore International Film Festival en cureerde projecten voor ondermeer Tate Modern, Art Institute of Chicago, e-flux Video & Film, Kunsthal Rotterdam, Eye Filmmuseum, Tokyo Photographic Art Museum, Harvard Film Archive en British Film Institute.
Over de kunstenaar:
Stephanie Comilang (Toronto, 1980) is een Filippijns-Canadese kunstenaar die woont en werkt tussen Toronto en Berlijn. Comilang richt zich op de migrantenervaring, een ervaring die mensen kan reduceren tot anonieme individuen die leven en werken in onstabiele omgevingen, en beschouwt in haar werk de groeiende ongelijkheid tussen het menselijke en het globale. Door middel van een genre dat ze “sci-fi documentaire” noemt, creëert ze films waarvan de verhaallijnen worden aangedreven door meerdere stemmen en gezichtspunten en onderzoekt ze hoe cultuur en maatschappij omgaan met saillante aspecten van de geglobaliseerde wereld zoals mobiliteit, kapitaal en arbeid. De intieme verhaallijnen en filmische middelen die Comilang gebruikt, zorgen ervoor dat haar films niet in één van beide categorieën (sci-fi of documentaire) van die hybride definitie passen. Haar films voelen te realistisch om om sciencefiction te zijn en te dichtbij om als documentair te kunnen worden omschreven, en lijken in plaats daarvan eerder op een opeenvolgende reeks poëtisch vormgegeven beelden of een biecht.
Het werk van Stephanie Comilang is ondermeer vertoond op het Transmediale Festival, Berlijn; Hamburger Bahnhof; Tai Kwun Hong Kong, Hong Kong; International Film Festival Rotterdam; Tate Modern; Asia Art Archive in America, New York; Julia Stoschek Collection en Haus der Kunst. Ze ontving in 2019 de Sobey Art Award: Canada’s meest prestigieuze kunstprijs voor kunstenaars van 40 jaar en jonger.
Beeld: still Lumapit Sa Akin, Paraiso (Come to Me, Paradise, 2016).
Courtesy Chertlüdde, Berlin.