Performance Onze Roeping, On Joyful Militancy van Mercedes Azpilicueta

Mercedes Azpilicueta – Onze Roeping, on Joyful Militancy
Een performatieve wandeling 

 

Zaterdag 2 en zondag 3 juli
Startpunt: ROZENSTRAAT- a rose is a rose is a rose

Tijd: 17.00
Reservering niet noodzakelijk

 

In het begin van de 20e eeuw bestond alom de gedachte dat vrouwen geen andere positieve bijdrage aan de maatschappij konden leveren dan hun vermogen – en vaak ook de verplichting – om kinderen te baren. Toch waren er ook in deze periode vrouwen die actief streden voor de rechten van de arbeidersklasse. Tijdens moeilijke periodes, zoals oorlogen en hongersnoden, wanneer het schaarse voedsel en andere (financiële) middelen werden verdeeld onder het ‘productieve’ deel van de bevolking, vormden vrouwen uit de Jordaan een collectieve beweging. Samen trotseerden zij politiemannen en militairen en plunderden ze de voedselvoorraden die bestemd waren voor de export. Voor hun buurtgenoten, die eveneens werden geconfronteerd met onderdrukking en sociale onrechtvaardigheid was het oproer een sterk politiek en bemoedigend gebaar van solidariteit en zorgzaamheid.

 

Met het Aardappeloproer uit 1917 als uitgangspunt neemt Onze Roeping, on Joyful Militancy de vorm aan van een wandeling door de publieke ruimte van de Jordaan. De performatieve wandelingen repeteren, herhalen en versterken de intimiteit en steun die vrouwen binnen deze en soortgelijke bewegingen ervaren. Ook reflecteren ze door de lens van de hedendaagse feministische strijd op de vragen als: welke vormen van genegenheid stonden aan de basis van het oproer, als we ons realiseren dat tederheid en kwetsbaarheid er hand in hand gingen met militant gedrag? Welke verandering heeft de huishoudeconomie sindsdien doorgemaakt en hoe speelde de openbare ruimte een rol in deze ontwikkeling?* Met deze uitgangspunten ontvouwen de wandelingen zich door een opeenvolging van belichaamde materiële (infra)structuren zoals de verdwijnende gangen, barricades en bruggen, maar ook zelfgemaakte huishoudelijke gereedschappen als schorten en draagtassen. Samengevlochten in Onze Roeping, on Joyful Militancy activeren de wandelingen verborgen plekken en geheime relaties met de architectuur en geschiedenis van de Amsterdam.

 

Onze Roeping, on Joyful Militancy is een in 2019 gestart initiatief van Mercedes Azpilicueta en ROZENSTRAAT-curator Sjoerd Kloosterhuis.

 

Credits
Performance and choreographie Antonella Fittiipaldi, Marina Orlova, Toni Steffens
Project coordinatie: Angeliki Tzortzakaki
Onderzoek in samenwerking  met: Sjoerd Kloosterhuis, Mieke Krijger (Jordaan Museum), Angeliki Tzortzakaki, Anik Fournier en Laura Kneebone
Essays: Anik Fournier, Mieke Krijger
Kostuums: Darsha Golova
Assistentie: Lisa Collin

 

Mercedes Azpilicueta is een beeldend en performance kunstenaar uit Buenos Aires die  momenteel woont en werkt in Amsterdam. In haar werk verzamelt ze verschillende personages uit het verleden en het heden die het kwetsbare of collectieve lichaam adresseren vanuit een dekoloniaal feministisch perspectief. In vloeiende, associatieve verbindingen gaat ze in tegen starre verhalen over de geschiedenis in een poging deze te ontmantelen en ruimte te maken voor de affectieve en dissidente stemmen om naar voren te komen.  Solotentoonstellingen zijn onder meer  te zien geweest in Kunstmuseum Liechtenstein (2022), Gasworks, Londen (2021), CAC Brétigny, Brétigny-sur-Orge (2021); Museion, Bolzano (2020); Van Abbemuseum, Eindhoven (2019); CentroCentro, Madrid (2019); en MAMBA, Buenos Aires (2018). Haar werk is ook gepresenteerd in Kunsthall Trondheim, Stedelijk Museum, Amsterdam (2022);  REDCAT Gallery, Los Angeles; MACBA, Barcelona (alle 2018) en CA2M, Móstoles (2017). Mercedes was artist in residence aan de Rijksakademie van Beeldende Kunsten, Amsterdam en in 2021 is ze genomineerd voor de Prix de Rome.

 

Antonella Fittipaldi, is een Zuid-Italiaanse performer, danser en choreografe gevestigd in Amsterdam. Ze studeerde af in choreografie aan het SNDO, in Amsterdam, en filosofie aan de Università Statale van Milaan. Haar onderzoek gaat over de representatie van vrouwelijke lichamen met stemmen en vice versa, in publieke en private ruimtes. Haar werk reflecteert op de relatie tussen lichamen/stemmen en de architectuur van steden en dorpen, en kanaliseert anarchistische golven van collectieve geïmproviseerde handelingen van vrouwelijke talen en verhalen, door straten, theaters en onconventionele plaatsen

 

Marina Orlova is een choreograaf en danser met een achtergrond in sociologie. Ze danst en maakt sinds 2012 voorstellingen en is afgestudeerd aan het SNDO van de Amsterdamse Academie voor Theater en Dans. Marina werkt met choreografische algoritmes voor lichamen en interacties, absurdisme, taal, op de rand tussen begrip en onbegrip. Haar huidige artistieke onderzoek brengt vier domeinen samen: dans, geestelijke gezondheid, AI en geopolitiek.

 

Toni Steffens studeerde dans in Keulen en Choreografie aan het  SNDO van de Amsterdamse Academie voor Theater en Dans. Toni’s benadering van de podiumkunsten is altijd zeer subjectief of “subobjectief” en navigeert door ethische en politieke kwesties door gebruik te maken van zintuigen, perceptie en emoties. Toni’s werk werd ondersteund en is gepresenteerd op Les Urbaines Festival, Veem House for Performance, 8 Athens, Flam Festival, Tanzhaus NRW, NB projects, Batard Festival, Workspace Brussels en meer.

 

Met dank aan het Amsterdams Fonds voor de Kunst en Stichting Stokroos

 

* Carla Bergman and Nick Montgommery Chico, Joyful Militancy: Building Thriving Resistance in Toxic Times, AK Press, 2017