Jeffrey’s Cinema #19

Jeffrey’s Cinema! Dit keer met:

Riddles of the Sphinx (1977)

Geregisseerd door Laura Mulvey en Peter Wollen

92 minuten

Engels gesproken

Jeffrey over Riddles of the Sphinx: Dit is zeker niet bedoeld als vermaak – en misschien is het zelfs niet eens leuk. Het is het soort essayfilm dat in de jaren zeventig een weerwoord gaf aan de zware commercialisering en de verwachtingen van wat cinema zou moeten zijn in een marktgestuurde economie. Dit soort films konden toen pas gemaakt worden – na de bevrijding van de jaren zestig, en voordat het neoliberalisme alles vertrapte in de jaren tachtig.

Meteen aan het begin maakt deze film zijn standpunt duidelijk: Vrouwen in het patriarchaat worden geconfronteerd met een eindeloze reeks bedreigingen en raadsels, en vervolgens worden er gefragmenteerde situaties in kaart gebracht, die het leven van vrouwen in de moderne samenleving onthullen. Het concept van de film is van Laura Mulvey, een van de belangrijkste Europese feministen. Zij maakte de film samen met haar man Peter Wollen, een cruciale filmtheoreticus en semioticus. Samen springen ze er bovenop, trekken alle standaard filmconventies aan stukken, duwen, construeren en trekken weer aan stukken… Altijd op verkenning. In sommige opzichten is het een soort van ‘stream-of-consciousness gedicht’, dat ook put uit geschiedenis, psychoanalyse, sociologie, Griekse mythen en het dagelijks leven – en allemaal vanuit het perspectief van de vrouw. De film probeert de complexe totaliteit van onze ervaring te vatten, waarbij het verschillende invalshoeken en niveaus raakt.

Een verrassende toevoegin aan deze analytische ’theorie’ film is de fantastische elektronische muziekscore, gecomponeerd door Mike Ratledge van de psychedelische prog-rock band Soft Machine. Zijn elektronische muziek is een soort ‘double-entendre’, zowel rustgevend als vervreemdend in dezelfde beat.

Dit is een high-definition vertoning.